«Το περιστατικό αυτό δεν αποτελεί μεμονωμένο ατύχημα, αλλά ένα ακόμη τραγικό σύμπτωμα ενός συστήματος που καταρρέει. Δεν μπορούμε –ούτε θα επιτρέψουμε– να αποδοθεί η ευθύνη αποκλειστικά σε έναν εργαζόμενο». Αναφέρει σε καταγγελία της η ΠΑ.ΣΥ.Ν.Ο. – Ε.Σ.Υ. για το σοβαρό περιστατικό λανθασμένης μετάγγισης αίματος στο «ΤΖΑΝΕΙΟ»
Το λάθος δεν ήταν ατομικό. Ήταν αποτέλεσμα ενός νοσηρού εργασιακού περιβάλλοντος που καλλιεργείται και διαιωνίζεται από την αδιαφορία της Πολιτείας.
Με βαθιά ανησυχία –και οργή– παρακολουθούμε τις εξελίξεις γύρω από το απαράδεκτο περιστατικό λανθασμένης μετάγγισης αίματος σε ασθενή στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ».
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (Ε.Σ.Υ.) βρίσκεται σε καθεστώς διαρκούς απαξίωσης και διάλυσης: τραγικές ελλείψεις προσωπικού, εξαντλητικά ωράρια, εργασιακή εξόντωση, εκατοντάδες οφειλόμενα ρεπό και άδειες, υποχρηματοδότηση και ανύπαρκτη στήριξη.
Ο «ανθρώπινος παράγοντας» επικαλείται εύκολα για να καλυφθούν πολιτικές ευθύνες. Όμως η εξάντληση και η υπερφόρτωση δεν είναι ανθρώπινα λάθη – είναι θεσμική αποτυχία.
Η Ελλάδα διατηρεί μία από τις χειρότερες αναλογίες νοσηλευτών ανά ασθενή στην Ευρώπη – στοιχείο που δεν είναι απλώς στατιστικό, αλλά προάγγελος τραγωδιών. Όταν ένας βοηθός του νοσηλευτή καλείται να ανταποκριθεί σε καθήκοντα πέραν της αρμοδιότητάς του, χωρίς επαρκή υποστήριξη και με ελάχιστη επίβλεψη, τότε δεν φταίει μόνο το άτομο – φταίει το σύστημα που τον έχει εγκαταλείψει.
Το σύστημα είναι εκείνο που παράγει τα λάθη και θέτει ζωές σε κίνδυνο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ασφαλή υγειονομική φροντίδα όταν τα νοσοκομεία είναι αποψιλωμένα από ανθρώπινο δυναμικό και λειτουργούν στο όριο της κατάρρευσης. Τα πρωτόκολλα και οι διαδικασίες δεν εφαρμόζονται από μόνα τους – απαιτούν εκπαίδευση, χρόνο, ανθρώπους, σεβασμό.
Αυτό το περιστατικό πρέπει να σημάνει συναγερμό. Όχι μόνο για το συγκεκριμένο λάθος, αλλά για ολόκληρη την παθολογική κατάσταση που επικρατεί στο Ε.Σ.Υ.. Χρειάζεται πολιτική βούληση για να μην ξαναζήσουμε τέτοια γεγονότα. Χρειάζεται ανάληψη ευθύνης – όχι αποποίηση.
Σε κάθε περίπτωση, ευχόμαστε να εξελιχθούν όλα ομαλά για την ασθενή και να αναρρώσει πλήρως.
Η ευθύνη είναι συλλογική και αφορά το σύστημα που επιμένει να λειτουργεί κάτω από τα ελάχιστα όρια ασφαλείας. Πρέπει να διεκδικήσουμε ένα Ε.Σ.Υ. που δε θα βασίζεται στην υπερεργασία και στην αυτοθυσία των λειτουργών του, αλλά στην επαρκή στελέχωση, στην εκπαίδευση, στην ασφάλεια και την τήρηση των διαδικασιών και –πάνω απ’ όλα– στο σεβασμό προς την ανθρώπινη ζωή.
